ʺWolę przegrać wybory niż powiedzieć obywatelom, że 200 mld przez 10 lat będzie ktoś szukał w ich kieszeni, bo Tusk nie miał odwagi zmienić systemu emerytalnegoʺ – powiedział premier. Tylko czy ta odważna deklaracja będzie pociągała za sobą korzystne dla nas konsekwencje?
No i się stało – decyzja została podjęta. Rząd nie zdecydował się na żaden z proponowanych kompromisów ws. wysokości składki do OFE. Jednocześnie zapewnia, że emerytury w przyszłości nie będą niższe. A dokładniej rzecz ujmując: zmiany w OFE będą według pierwszego projektu rządu, tzn. że składka do OFE zostanie zmniejszona z 7,3% do 2,3%, aby potem ją zwiększyć do 3,5% w 2017 roku. Rząd najchętniej wprowadziłby te zmiany w życie już 1 maja br. Natomiast prezydent Komorowski zapowiedział w RMF FM, że będzie zachęcał rząd do zmian także w kwestii emerytur uprzywilejowanych i wieku emerytalnego. Jednym stwierdzeniem – dużo się dzieje!! Ale czy na pewno dzieje się coś dobrego? Ha! Oto jest kluczowe pytanie!
Ale po co to całe zamieszanie z naszymi emeryturami? Odpowiedź: podobno to sposób rządu na ratowanie finansów państwa. A na czym ma to polegać? Zamiast 7,3 % jakie z naszych pensji trafiają do OFE, fundusze będą dostawać 2,3%, czyli pozostałe 5% ma trafić do ZUS – w teorii na nasze indywidualne konta emerytalne. Ta różnica będzie wpłacana na subkonto w ZUS, która jest niejako częścią drugiego filaru. Tam pieniądze będą przywiązane do nazwiska tego, kto odkłada z prawem dziedziczenia tak, jak w OFE.
Według naszego premiera ta zmiana ma przynieść oszczędności w potrzebach pożyczkowych Polski do 2020 roku w wysokości ok. 190 mld zł. Ale zastanówmy się jak to wygląda w praktyce. Tak naprawdę te pieniądze trafią do kieszeni obecnych emerytów, w ten sposób odciążając dotowany przez państwo ZUS. I bardzo dobrze, że obecni emeryci będą otrzymywać pieniądze – nie chodzi mi tu o to, że im tego żałuję, tylko czy ktokolwiek zastanowił się z czego będą płacone nasze emerytury?
ʺMy, podejmując dzisiejsze decyzje, de facto ratujemy ten system przed finansową katastrofą. Nie ukrywaliśmy, że naprawa tego systemu jest kluczem, aby chronić Polskę przed pętlą zadłużeniaʺ – mówił we wtorek premier Donald Tusk. Wszystko fajnie, tylko czy rząd ratuje system na moment, czy szuka rozwiązań bardziej kompleksowych i długoterminowych? Bo szczerze mówiąc mam pewne wątpliwości… W ocenie prezydenta, potrzebny jest także plan reform systemu emerytalnego, „całościowa koncepcja, której celem byłaby stabilizacja finansów publicznych”. Na razie bez żadnych konkretów.
Z obliczeń przygotowanych przez Kancelarię Premiera wynika, że emerytura będzie o ok. 2,3% wyższa od tej na dzisiejszych warunkach. Jednak zdaniem wielu ekspertów na rządowych zmianach nie tylko nie zyskamy, a wręcz odwrotnie. Według prof. Krzysztofa Rybińskiego (byłego wiceprezesa NBP) przeciętny Polak straci na tym rozwiązaniu aż kilkadziesiąt tysięcy złotych! Inną opinię natomiast wyraził prezydent Komorowski, który stwierdził, że ta trudna decyzja nie pociągnie za sobą żadnych złych skutków systemowych. Tak przynajmniej na ten moment wszystkie znaki na niebie i ziemi wskazują i tak też mu się wydaje. Tylko czy ʺwydaje się, że to dobra decyzjaʺ jest wystarczająco dobrym argumentem za wprowadzeniem jej w życie?
Zastanawiając się nad poprawnością tych rozwiązań, nasuwają się liczne pytania. Jaki wpływ mają dokonywane zmiany na sytuację ubezpieczonych i przyszłych emerytów? I jakie zmiany są niezbędne, by zapewnić przyszłym emerytom odpowiednie warunki materialne? Co takiego należy zrobić, by w obliczu procesu zmian demograficznych, struktury społeczeństwa oraz starzenia się społeczeństwa zapewnić odpowiednie wysokości emerytury? Te same pytania zadał prezydent na posiedzeniu w piątek, po czym dodał: ʺnie rozstrzygniemy wielu kwestii dzisiaj w czasie tej dyskusjiʺ.
Przy takim założeniu, jak najbardziej przecież racjonalnym, możemy jeszcze długo poczekać na ostateczne rozstrzygnięcie wszystkich ważnych dla nas kwestii…
Źródło: na podstawie artykułów ze stron: wp.pl, tvn24.pl, rp.pl, biznes.onet.pl, wprost.pl
